Rouw wordt gedefinieerd als “een emotionele reactie als gevolg op verlies”. Dus je voelt iets omdat je iets hebt verloren en deze gevoelens uit je. Maar hoe dan?
Hoe rouw je?
Het valt niet mee om het rouwproces “goed” te doen. Volgens psychiater Elisabeth Kübler-Ross (gespecialiseerd in stervensbegeleiding) zijn er zelfs vijf officiële rouwfases. Je hoeft ze niet allemaal te doorlopen, maar het is belangrijk om uiteindelijk in de laatste fase te belanden.
1. Ontkenning – NEE, dit gebeurt niet!
2. Weerstand en woede – WAAROM gebeurt dit!
3. Onderhandelen – ALS het niet gebeurt, DAN…
4. Verdriet en depressie – het is gebeurd en ik ben kapot
5. Aanvaarding – het is gebeurd en ik geef het een plekje
Handig om te weten in welke fase je zit, maar wat kun je er verder mee?
Intens verdriet
Zo verdrietig zijn dat het fysiek pijn doet. Je weet niet waar je moet beginnen met voelen en soms kan het verdriet zo overweldigend zijn dat je niet eens kunt huilen. Hoe ga je om met dit intense verdriet?
Stap voor stap
Zodra je merkt dat je niet weet waar je moet beginnen, begin dan met het opdelen van je verdriet. Stap voor stap de ellende aanpakken. Maak bijvoorbeeld eerst een rijtje met je gevoelens. Gewoon heel basis opschrijven wat je voelt. Het hoeft niet in een volgorde en er hoeft ook geen logica in te zitten. Het opschrijven (of inspreken op bijvoorbeeld je smartphone) van kernwoorden, zorgt ervoor dat je verdriet wordt beschreven en wordt opgedeeld in kleinere stukjes.
Stukje bij stukje
Daarna neem je per gevoel/emotie de tijd om deze dieper te voelen. Stukje bij stukje sta je jezelf doe om een bepaalde emotie toe te laten. De andere emoties of gevoelens zet je nog even in de koelkast. Die komen later wel aan de beurt. Hierdoor voorkom je dat je wordt overstelpt met gevoelens en houd je je emoties en de verwerking hiervan een beetje overzichtelijk.
Per dag, per uur
Wees je ervan bewust dat geen dag, soms zelfs geen uur, hetzelfde is. En dat is helemaal prima. De ene dag gaat het beter dan de andere. En soms heb je een uur (of half uur) dat het goed gaat. Je hoeft niet te huilen en je gaat een kopje koffie zetten. Om vervolgens je te realiseren dat je nog steeds heel verdrietig bent en je in huilen uitbarst… En ook dat is prima. Dat hoort er bij. Niets heeft haast en niets moet. Leef in het moment en laat ieder moment datgene toe dat op je af komt.
Een rouwproces is voor iedereen anders. Maar voor iedereen geldt: er is een begin en een eind. En het einde van rouwen wil niet zeggen dat je geen verdriet meer hebt of dat je degene die jou ontvallen is, niet meer mist. Het houdt alleen in dat je bewust bent van het feit dat de zon weer opkomt, de aarde nog steeds draait en jij nog steeds ademt. Jij bent er nog en jij moet verder. En ook met verdriet kun je verder leven. Het voelt zwaarder, het is moeilijker en soms is het even zoeken hoe je verder wilt. Maar je kunt het en je doet het. En dat is wat telt.
